Moro

Ontwikkeling:

De Moro reflex ontstaat ongeveer in de 9^e week van de zwangerschap en moet tussen de 3 á 4 maanden na de geboorte verdwenen zijn. Deze reflex wordt ook wel het alarmsysteem van het lichaam genoemd. De reflex zorgt voor een vecht of vlucht reactie op zintuigelijke prikkels.

Het effect:

Wanneer de Moro reflex niet goed ontwikkeld is dan zijn meerdere zintuigen vaak erg gevoelig. Deze persoon zal dan heel sterk op prikkels reageren. De moro reflex kan opgewekt worden door bijvoorbeeld een plotseling geluid, fel licht, een beweging, aanraking of pijn. Ook geuren of bepaalde smaken kunnen de Moro reflex ineens opwekken.

Deze kinderen zijn continue alert en staan altijd op ‘scherp’. De reflex stimuleert de productie van adrenaline en cortisol. Hierdoor wordt de gevoeligheid van de zintuigen nog eens extra vergroot. Er is een continue innerlijke strijd tussen vechten en vluchten. Door de grote mate van alertheid en extra gevoelige zintuigen worden deze kinderen snel afgeleid. Hierdoor hebben ze vaak moeite met leren, concentreren en een taak afmaken. Door de verscherping van de zintuigen kan er angst of agressie ontstaan. Bij angst zie je vaak vluchtgedrag ontstaan. De behoefte om zo snel mogelijk zich uit een situatie terug te trekken.

Bij agressie is het kind vaak prikkelbaar en heeft moeite met rekening houden van andermans gevoelens/behoeften. Hij zal de situatie graag willen domineren. In beide situaties zul je manipulatief gedrag zien om grip op de situatie te kunnen houden. Het kind is bijna niet in staat om tot rust te komen en te relaxen, en is soms lastig om te begrijpen. Ze kunnen heel liefdevol, ontvangend en met een grote verbeelding zijn. Ann de andere kant kunnen ze ook heel erg overdreven en agressief reageren.  Dit zorgt ervoor dat sociaal functioneren lastig is zowel thuis, op school, werk als bij vriendjes.

Bijnieren

Doordat het lichaam een vecht/vlucht reactie inzet worden ook de bijnieren aangezet. Deze zijn namelijk verantwoordelijk voor de aanmaak van adrenaline en cortisol (stresshormonen). Wanneer de reflex veelvuldig optreedt kan dit leiden tot uitputting van de bijnieren, voedingsstoffen die niet goed worden opgenomen en het optreden van afweerreacties. Bloedsuikers worden sneller verbrand, waardoor stemmingswisselingen ontstaan en ook de leerprestaties worden beïnvloed. Deze bijnieruitputting kan weer leiden tot allergieën, astma en chronische ziekten.

Kinderen met een ongeremde moro reflex hebben ook vaak last van keel, neus en oor problemen (KNO) of zij reageren te sterk op bepaalde medicijnen.
Door uitputting van het hele fysieke systeem kunnen op latere leeftijd burn-outklachten ontstaan. Ook hoofdpijn, jeuk, lever-, galblaas- en darmproblemen kunnen hier het gevolg van zijn.

Kenmerken van een nog actieve Moro reflex:

• Gevoelig voor voeding en additieven
• Kans op bijnieruitputting die kan leiden tot
  • allergieën
  • astma
  • chronische ziekten
• Gebrek aan concentratie
• Gedrag (onbehoorlijk of impulsief)
• Angst (vooral vooraf)
• Emotioneel en sociaal onvolwassen
• Problemen met nieuwe of uitdagende ervaringen
• Problemen met:
  • Lezen
  • Leren
• Hyperactief zijn en moeite hebben met focussen (ADHD kenmerken)
• Overmatig gespannen zijn of juist lusteloos
• (Faal) angstig, schrikachtig of juist gevoelloos lijkend
• Verminderd zelfvertrouwen, zelfbeeld en moed
• Moeilijk keuzes kunnen maken
• Snel afgeleid zijn, omgeving in de gaten (moeten) houden
• Moeite met motorische handelingen
• Overgevoelig zijn voor kleine prikkels als labeltjes/etiketten in kleding/ naden
• “Van een mug een olifant maken”
• Slecht veranderingen en kritiek verdragen
• Niet los kunnen laten, starheid in denken en handelen 
• Last hebben van luchtwegaandoeningen
• “Vol” hoofd hebben
• Chaotisch zijn
• Vaak buikpijn, hoofdpijn of andere lichamelijke klachten 
• Burn-out (verschijnselen) of depressie
• Lichtgevoeligheid (bijv. moeite met het onderscheiden van zwarte letters en tekens op wit papier, snel moe worden onder TL-verlichting
• Overgevoeligheid voor geluiden (ook: moeite hebben met zich af te sluiten voor achtergrondgeluiden zoals een tikkende klok, druppelende kraan, brommen van elektrische apparaten)
• Zeer goed kunnen ruiken, soms zo goed dat de geur van mensen in de nabijheid al teveel is. De reactie kan zijn dat deze kinderen zich afzonderen van anderen om die geuren te vermijden
• Gevoelig zijn voor aanraking. Een hekel hebben aan (onverwachte) aanraking
• Schrikachtig zijn, veel nachtmerries
• Plotselinge woede uitbarstingen of huilbuien
• Slecht evenwicht en slechte coördinatie
• Ongunstige reacties op medicijnen
• Snel wisselende bloedsuikerspiegel
• Angsten die schijnbaar geen verband houden met de werkelijkheid
• Stemmingswisselingen
• Gespannen spieren (lichamelijke verharding)
• Afwisselend hyperactief en ernstig vermoeid zijn; uitputting c.q. weinig uithoudingsvermogen hebben (ook: chronische vermoeidheid ME)
• Lage zelfwaardering (onzekerheid, afhankelijkheid, behoefte om omstandigheden te controleren, manipuleren of beïnvloeden)