Wat Zijn Primaire Reflexen?
Primaire reflexen zijn bewegingen die vanuit de hersenstam automatisch volgen op een prikkel van buitenaf.
Bij een ongeboren kind ontwikkelen zich al vroeg in de zwangerschap een aantal primaire reflexen. Na de geboorte komen daar onder invloed van de zwaartekracht nog een aantal reflexen bij.
Deze primaire reflexen helpen een baby te overleven in de fase dat hij zich nog niet bewust is van zichzelf en zijn omgeving. Bovendien hebben ze een functie in de groei van het zenuwstelsel.
Ze geven informatie in de vorm van zintuigelijke prikkeloverdracht via het zenuwstelsel aan de spieren in het lichaam. De spieren zijn dan in staat om lichaamsdelen te laten bewegen. Hoe vaker het kind deze beweging maakt, hoe beter en efficiënter en ook sneller de prikkel wordt overgebracht.
Hierdoor krijgt het kind uiteindelijk steeds meer controle over bewegingen, balanceren, spanning en ontspanning van de spieren/lichaam.
Gedurende de eerste 6 tot 12 maanden leert een baby de primaire reflexen te beheersen en de bewegingen gecontroleerd uit te voeren. De reflexen zijn dus nodig om tot bewegen te komen en raken door oefening geïntegreerd.
Normaal gesproken “groeien” deze reflexen uit het systeem als ze niet meer nodig zijn.
Primaire reflexen behoren zich rond de leeftijd van ca. 2 jaar volledig volgens een bepaald patroon in het lichaam te hebben geïntegreerd en zijn dus niet meer actief.
Reflexen die niet verwerkt zijn, brengen allerlei symptomen met zich mee.
Ontwikkeling Hersenen Bij
Hoogbegaafden
Uit onderzoek is gebleken dat hoogbegaafde kinderen vaak al als baby leren door observerend te kijken en met hun verstand beredeneren. Ze zoeken naar oplossingen als het bijvoorbeeld motorisch/lichamelijk nog niet lukt.
Ze vergeten te oefenen.
Hierdoor zien we vaak dat ze vroege ontwikkelingsfasen overslaan of niet goed door maken.Het gevolg daarvan is dat de ontwikkeling van de reflexen anders verloopt.
Wanneer de primaire reflexen niet helemaal doorleefd worden, kan er een neuro-motorische onrijpheid ontstaan. De primaire reflexen blijven nog nazinderen in het lichaam van een 7-jarige (of oudere) en de posturale reflexen ontwikkelen niet goed.
Bij een neuro-motorische onrijpheid zien we vaak dat er zich leerproblemen, fysieke en /of emotionele problemen voordoen. Aangezien de reflexen de basis zijn van verdere ontwikkeling, zowel op motorisch, sociaal, emotioneel als cognitief gebied, verloopt de ontwikkeling van hoogbegaafde kinderen vaak asynchroon.
Met behulp van reflexintegratie is het mogelijk om deze primaire reflexen alsnog te laten integreren. Door het probleem vanuit de basis aan te pakken ontstaat er meer stabilitiet en rust bij het kind en geeft dit meer ruimte voor (nog) verdere ontwikkeling.